تکلیف عاشقان                                                                     

از جمله تکالیف مردمان در غیبت امام زمان، عجل‏الله‏تعالى‏فرجه، دعا کردن است که خداى تعالى تو را از جمله دوستان و شیعیان و ملتزمان رکاب

آن حضرت، ارواحنافداه، در زمان رجعت و ظهور قرار بدهد، چنان که در دعاى عهد بعد از نماز صبح بر آن تاکید گردیده است.

و باید در این دعا صادق باشى نه کاذب، و به مجرد زبان و عبارت‏پردازى نباشد و همانند کسانى نباشى که سید بن طاووس، رحمة‏الله‏علیه، درباره

آنان مى‏گوید: «من به برخى از مدعیان عشق و محبت والاى امام عصر، علیه‏السلام، گفتم: اگر روزى هزار اشرفى مستمرى داشته باشى و بگویند

امام زمانت قرار است ظاهر شود و این پول از تو خواهد شد; در این صورت تو خواستار چه خواهى بود؟ امام زمانت ظاهر شود یا مستمرى‏ات ادامه

یابد؟»اگر احساس مى‏کنى آن اخلاص و اعتقاد و محبت لازم را ندارى که از عاشقان راستین مولایت‏باشى و ظهور امام خویش را در هر حال واقعا از

خداوند متعال با تمام وجود درخواست کنى، حتى اگر به زیانت نیز تمام شود، باز هم نباید مایوس شوى و ترک این آداب و اعمال نمایى و از دعاى

ظهور و فرج مولایت غفلت ورزى.

بلکه باید همواره از خداى تعالى مسئلت کنى که تو را در زمره آنان قرار دهد که در برابر مولاى خویش صاحب رضا و تسلیم‏اند.

آرى حتى اگر فقط به زبان نیز بتوانى در مقام دعا و ثنا و اظهار بندگى و چاکرى برآیى - که در دل دوست‏به صد حیله رهى باید کرد - شاید نورانیت

این کلمات و توسلات برایت رهى بگشاید و روزنه‏اى به سوى دوست‏باز نماید و تو را کم کم به کویش کشاند. ان‏شاءالله

با استفاده از کتاب: پیوند معنوى با ساحت قدس مهدوى، على‏اکبر صدرالاسلام همدانى.

تکلیف عاشقان

از دیگر مواردى که به عنوان تکلیف (عاطفى و اخلاقى) منتظران و دوستداران امام عصر، علیه‏السلام، در زمان غیبت،برآن تاکید گردیده است صدقه

دادن براى حفظ و سلامتى آن وجود مقدس و مبارک است.

انگیزه انسان در صدقه دادن براى خود و عزیزانش، بى تردید از محبت و دوستى او نسبت‏به آنان سرچشمه مى‏گیردو هرچه این دوستى بیشتر

باشد، اعمال عاطفى او نسبت‏به آن عزیز از جمله صدقه دادن نیز، فزونتر خواهد بود.

اکنون تو خود بیندیش در این زمان چه کس براى ما عزیزتر است؟ جز مولا و سرورمان، امام عصر، حضرت صاحب‏زمان؟

از رسول گرامى اسلام صلى الله علیه و آله روایت‏شده که فرمود:

«ایمان نیاورده احدى از شما تا آن گاه که من و اهل بیتم نزد او از جان و فرزند وى و تمامى مردم محبوتر باشم‏».

و چگونه چنین نباشد و حال آن که همه نعمتهاى ظاهرى و باطنى مانند اصل وجود من و تو، زندگى، دین، عقل، صحت‏و عافیت و دیگر نعمتها همه از پرتو وجود مقدس امام زمان و عنایت اوست. وجود عزیزان و نزدیکان من و تو نیز که براى‏سلامتى آنان صدقه مى‏دهیم، آن هم به برکت وجود مقدس

آن یگانه عزیز دوران است.

پس هم ایمان آدمى اقتضا مى‏کند و هم محبت او که به یاد مولا و امام زمانش صدقه دهد; حتى بر آنان هم که براى خودو عزیزانشان صدقه

مى‏دهند سزاوار است که ابتدا براى آن حضرت صدقه دهند; زیرا وجود و سلامتى آنان نیز از عنایت‏آن عزیز و به طفیل وجود و سلامتى حضرتش

تامین مى‏گردد.

و اما حال آنان که همواره آتش محبت و عشق نسبت‏به مولایشان در دل شعله ور دارند و جز آن وجود مقدس کسى‏را لایق هستى و سزاوار عافیت

و تندرستى نمى‏دانند، به خوبى روشن است. انگیزه آنان نه ثواب صدقه است، و نه حتى‏حفظ عزیزان خویش در پرتو سلامتى مولایشان; بل فقط و

فقط براى او صدقه مى‏دهند و بس; و تو تردید مکن که عنایت وگوشه چشمى از آن سرور کائنات، هماره به سوى اینان و عزیزانشان سرازیر است.

فجرینه
[عناوین آرشیوشده]